Ik vroeg ’t me niet eens hardop af, ik schreef het direct op: wanneer keer ik terug naar zoals het eens was. Eens, vóór het tijdperk van corona. En ook hoe. Stapsgewijs? Of in één keer door stappen over te slaan. Of is het lijdzaam wachten op een stoppend, heilbrengend vaccin?
Dit aforisme – over wachten – van de Franse humanist uit de renaissance Rabelais schiet me te binnen: alles komt op tijd als je wachten kunt.
Voor deze column wacht ik niet. Ik waag me aan een ‘analyse’ over het binnenhalen van een zendmachtiging annex de gesubsidieerde aanwijzing van lokale publieke media-instelling. Er zijn twee gegadigden. De EERSTE, de EEN heeft de machtiging al, de TWEEDE, de ANDER wil haar, bij voorbaat gesteund door burgemeester en wethouders. Kortweg, het college dat boogt op een ‘ja’ van enkele honderden leden van een burgerpanel dat mag meebewegen en meedenken.
Er komt politiek beraad. Dat verzint een list: vertragen. We zoeken níet uit: waarom met de EEN verder gaan en we zoeken níet uit waarom de ANDER wil. We zoeken uit of er samenwerking en vertrouwen in en met elkaar mogelijk is.
Een werkgroep gaat aan de slag. De gegadigden worden gehoord. Ja, zegt de EEN. Nee, zegt de ANDER. De werkgroep concludeert en spreekt zich uit: er is geen samenwerking+ (plus) mogelijk.
De gemeenteraad wacht, ter wille van politieke duidelijkheid en geen gesjoemel. Goed werk, zorgvuldigheid en geen proces dat niemand het merkt.
Welaan, de apotheose – schitterend slottoneel van een voorstelling of uitvoering – is ‘live’ via de gemeentelijke website te volgen. Klik onder ‘meest gezocht’ op ‘gemeenteraad’ en vervolgens op de link ‘vergaderingen van de gemeenteraad’. Er is bijval met 9 stemmen voor de EEN en iets meer bijval met 10 stemmen voor de ANDER. De EEN verliest wat het had, de ANDER krijgt het.
Was ik een Henry Faas die in de vorige eeuw als parlementair redacteur en onder de naam ‘Wandelganger’ in De Volkskrant politieke columns schreef, dan zou het bovenstaande een ‘schitterende zedenschets’ opleveren van het politieke wheelen en dealen in Borne. Maar ik ben die ik ben. Zo’n ‘analyse’ kan ik nog wel aan. Al word ik wat roestig.
Jan Stoop, 9-6-2020