Hoewel Bea 61 jaar is, denkt ze er nog niet aan om te stoppen.
Bea Penders van Logopediepraktijk Borne viert haar 40-jarig jubileum als logopediste. De 61-jarige paramedische therapeut denkt nog lang niet aan stoppen. Ze weet nog als de dag van gisteren hoe haar loopbaan is begonnen.
“Ik ben begonnen op het Audiologisch Centrum Friesland in Leeuwarden. De banen lagen toen voor het oprapen, maar daar kon ik bijdragen aan de opstart van het Centrum en de ontwikkeling van de logopedie. Dat vond ik wel een mooie uitdaging”, zegt Bea, die veel verschillen met vroeger merkt. “Het vak is nu heel professioneel geworden. Toen ik begon was de eigen praktijk meestal in een kamertje aan huis. Je deed het er vaak bij. Het werd toen niet echt als een fulltime job gezien. Nu moet je voldoen aan veel kwaliteitseisen. Een praktijk aan huis kan niet meer.”
Na drie jaar besloot Bea weg te gaan bij het Audiologisch Centrum Friesland. Ze had toen al een relatie met haar man en had plannen om te gaan trouwen. “Mijn man is erg gehecht aan Twente en ik kreeg de kans hier de Opleiding Logopedie mee te ontwikkelen, iets waar ik in Friesland al ervaring mee had opgedaan.” Bea begon daarnaast met een eigen praktijk, eerst aan huis en vervolgens op de Stroom Esch, tot ze werd gevraagd om naar het gezondheidscentrum te komen. “Dat was volgens mij in 2000. Dat is ook het moment dat de samenwerking met mijn collega Jacqueline is gestart.”
Naast haar werkzaamheden als logopediste genoot ze als docent van het lesgeven. Ze was vooral betrokken bij de vakken Eigen Stem en Spraak & Audiologie, maar moest hiermee stoppen na het sluiten van de opleiding. “Dat was echt een mooie tijd. Ik haalde veel voldoening uit de samenwerking met collega’s en het elkaar op de hoogte houden van alle ontwikkelingen naast het werken met jongeren en de eigen kennis en kunde overbrengen aan hen. In 2000 ben ik gestopt met de nevenvestiging in Goor en werk ik sindsdien op één vaste locatie” gaat Bea verder. “Uiteindelijk werd mij nog een baan als decaan aangeboden, maar ik was toch meer praktijkgericht en heb toen besloten me volledig te richten op de eigen praktijk.”
In veertig jaar tijd heeft Bea veel beleefd, maar zo’n gekke periode als de huidige, met het coronavirus, maakte ze nog niet mee. “We waren in de gelukkige omstandigheid, dat we veel behandelingen direct via beeldbellen konden oppakken. Ik heb altijd gezegd dat ik zou stoppen als het een vak online wordt, maar ik zie nu ook wel voordelen. Zo kunnen patiënten die slecht ter been zijn toch vanuit huis geholpen worden” zegt Bea, die vooral hoogtepunten heeft meegemaakt. “Een van die hoogtepunten is toch wel de opening van het Gezondheidscentrum Fleminghof in 2014. Dat is vanwege de aanwezigheid van veel gezondheidswerkers hier in het gebouw, waar ik graag mee samenwerk.”
Hoewel Bea 61 jaar is, denkt ze er nog niet aan om te stoppen. Ze merkte tijdens deze coronatijd dat ze nog niet elke dag thuis kan en wil zijn. ” Er zijn collega’s die zeggen: ‘Je kan toch je tijd rustig uitzitten en je eigen ding doen?’ “Maar dat wil ik niet. Ik zoek nog steeds uitdagingen en wil graag op de hoogte blijven van nieuwe inzichten en behandelingen. Als ik die behoefte niet meer heb, ga ik pas stoppen”, besluit Bea.
tekst en foto met dank aan de week van borne